- Hacamat Tedavisi
- Hacamatın faydaları
- Hacamat nasıl yapılır?
- Hacamat Hicri Takvim Günleri 2024
- Hacamat Tedavisinde Dikkat Edilmesi Gerekenler
- Çocuklara hacamat yapılır mı?
- Hacamat Tedavisi Diğer Tedavilerle Birlikte Uygulanır Mı?
- Hacamat Tedavisi İle İlgili Bazı Hadis-i Şerifler
- Basında Hacamat tedavisi ile ilgili haberler
- Hacamat Tedavisi Bilimsel Yayın ve Makaleler
- Hacamat Tedavisi Uygulama Video, Röportaj ve Resimler
- Hacamat Tedavisi TV Programları
- Anasayfa
Hacamat Tedavisi İle İlgili Bazı Hadis-i Şerifler
Peygamberimiz (S.A.V)’in yaptığı ve yapılmasını tavsiye ettiği işlerin şüphesiz bir anlamı ve hikmeti vardır. Onun hayatı bizim için örnektir: “Andolsun, Allah’ın Rasûlü’nde sizin için; Allah’a ve ahiret gününe kavuşmayı uman, Allah’ı çok zikreden kimseler için güzel bir örnek vardır. / Muhammed Esed (33/AHZÂB-21) (Allah’ı ve Ahiret Günü’nü (korku ve umutla bekleyen) ve O’nu her daim anan kimseler için Allah’ın Elçisi güzel bir örnek teşkil eder.)
"İlaçların en hayırlısı, hacamat, müshil ve sülüktür.” (Kenzu’l-Ummal, h.no: 28167-Beyhakî’den naklen)
Peygamberimiz (S.A.V), "Üç şeyde şifa vardır, bal şerbeti içmekte, kan aldırmakta ve dağlama yaptırmakta. Fakat ben dağlama yaptırmayı sevmem." (8) buyurmuşlardır.
Hz. Peygamber (S.A.V) bizzat kendisi Ebû Taybe adında bir Haccâm’a hacamat yaptırmış ve başından kan aldırıp haccâma ücretini ödemiş ve şöyle buyurmuştur: “Kan aldırma yollarının en güzeli hacamattır.” (Buhâri, Tıb 13; Müslim, Musakat 62, 63; Ebû Dâvûd Nikâh 26, Tıb 3).
Hz. Peygamber (S.A.V) ihramlı iken hacamat yaptırmıştır. (Buhârî, Savm, 22; Müslim, Hac 87, 88; Ebû Dâvûd Menâsik 35). İhramlı iken saç kestirmemek şartıyla hacamatın caiz olduğu hususunda âlimler arasında görüş birliği vardır. Aynı şekilde Hz. Peygamber (S.A.V) oruçlu iken de hacamat yaptırmıştır. (Buhârî, Tıb II; Ebû Davûd, Siyâm 29).
Resulallah ( S.A.V ) buyurdular ki: “Miraç gecesi hangi melek topluluğuna rastladıysam bana, "Ey Muhammed, kan aldırmaya devam et, ümmetine de bunu emret" dediler. ‘’ buyurmuştur. ( Tirmizi , İbni Mace, Ahmed bin Hanbel)